İstanbul'un semaları kuşlarla doluydu. Ve YaşarKemal'in o doyumsuz romanında söylediği gibi "Kuşlardagitti". İspinozlar, Sakalar, Floryalar, İsketeler... Kanat kanada verip gökyüzünü gökkuşağının renklerine boyayan, küçücük kuşlar da çekip gitti İstanbul semalarından. Hoyratça hırpalayarak kovduk birer birer gökyüzü aşıklarını ve onlar gitti biz öksüz kaldık, gökyüzü aşksız kaldı. Sonra büyük ozan AhmetTelli, kuşların gidişini her şeyin bitişine dek tuttu; "Gidersenyıkılırbukentkuşlardagider/Birnehirgibisusarımyüzünündeltasında..." Kuşları kovduğumuz gibi şehirlerimizden, kovduk aşkları da gönüllerimizden. Şimdi de kabusa dönen hayatlarımıza ne olduğunu sorup duruyoruz. Kuşlardagitti ve gagalarına takıp, bizi mutlu eden aşkları da götürdüler. Olan bu!