Niyazov, yazdığı Ruhname'yi neredeyse 'yeni bir dini kitap' gibi yaygınlaştırmasıyla, kimilerince 'son Sovyet lider', kimilerince 'son peygamber', kimilerince de 'son padişah'tı. Ruhname, tüm Türkmenler'in başucu kitabı olmak zorundaydı. Bütün okullarda okutulan kitap, uzaya bile yollanmıştı.