Bilimadamları, insanın içindeki şöhrettutkusunun köklerini çözmeye çaışıyorlar. Muhtelif üniversitelerde araştırmalar yapan psikologlar, toplum bilimciler ve antropologlar, insanın içindeki şöhret güdüsünün, çok kuvvetli güdü olduğu görüşünde birleşiyorlar. Almanya ve Çin'de yapılan bir araştırma, katılımcıların yüzde 30'unun günde en az bir kez ünlüolmahayalikurduğunu gösteriyor. Arizona Üniversitesi'nden psikolog Jeffrey Greenberg şöyle diyor: "Günümüzde kötü gidişattan korunmaya ve kaderi ölüm olan maddi varlıklardan fazlası olduğumuzu hissetmeye ihtiyacımız var. Bunu da kendimizi bu anlamlı dünyaya bir şeyler katan değerli varlıklar gibi görmekle başarıyoruz. Ne kadar çok kişi değerimizi onaylarsa kendimizi o kadar özel ve güvende hissediyoruz."
***
Birçok bilimadamı da, ünlü olmakla insanın, "bu sayede ölümden sonra anılmayı ve bir anlamda yaşamaya devam etmek şeklinde algıladığı"nı öne sürüyor.
***
İşte ben de burada başka bir tez öne sürüyorum. Bilimadamı veya uzman değilim ama görüşüm şöyle... Evet, hak edilmiş ve değerli bir emeğe dayanan şöhret, insanın ölümünden sonra da yıllarca anılmasını sağlar. Kabul! Fakat ölmüş kişi, bundan haberdar olabilir mi? Yani Balzac, Tolstoy veya Einstein, şu anda yaşıyor sayılabilir mi?
***
Ayrıca şu da var. GeorgeBush da şu anda çok ünlü... Bu dünyaya veda ettikten sonra nasıl anılacak ve anıldıkça "yaşıyor" sayılabilecek mi? Hitler de durmadan anılıp duruyor, mesela. Bir şöhreti elde etmek için insanların "neleryaptığı" bence çok daha önemli... Bir şöhret için, toplumda ve gönüllerde yıkılmadık değer bırakılmayacaksa eğer, öyle şöhret olmaz olsun!
Bilimadamları, insanın içindeki şöhret tutkusunun köklerini çözmeye çaışıyorlar.
