"Sevgili Jale Abla 18 yaşın da bir genç kızım. Ben öyle bir aşk acısı çekiyorum ki; artık kalbimin ağrılarını duyuyorum. Sevdiğim çocuğun ilgisiz tavrı yüzünden ondan ayrılmak zorunda kaldım. Benim varlığımdan bile habersizdi. Bu ilişkiyi yürütmeye çalışırken o tartışmak için bir bahane buluyordu. Sonunda bitti. Bir gün pişman olur diye beklerken, ben o ayrıldıktan 1 ay sonra başka biri ile çıkmaya başladı. Beni kıskandırmak için söylüyor diye düşündüm. Ama sonra internette bir arkadaşının adresinden girdim. Arkadaşıymış gibi konuştum ve biriyle birlikte olup olmadığını sordum. Anladım ki gerçekmiş ve onu deliler gibi sevdiğini söyleyince göz yaşlarıma engel olamadım. Ben onun pişman olup geri dönmesini beklerken o hemen birini bulmuştu. Kendimi oyuncak gibi hissediyorum ve benimle oynamış diye düşünüyorum. Bunu kendime yediremiyorum... Canım çok acıyor Jale Abla... Kendimi eve kapattım evden dışarıya çıkmaya korkar oldum. Aşka ve insanlara güvenimi kaybettim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Lütfen bana yardım et lütfen!..." Rumuz: Meçhul Kız

Sevgili kızım, aşk acını anlayabiliyorum. Ama sen de bu kadar zaman gerçekleri göremeyecek kadar düş aleminde yaşamışsın. Her şey bu kadar açık ve net iken, neden görmezden geldin anlamadım. Biliyorum çok iyi niyetlisin. Seni çok iyi anlıyorum. Bu sana yapılan haksızlığı bir türlü kabul etmek istememişsin ama şimdi daha çok üzülüyorsun. Yazık değil mi sana. Bu aşkının sana layık olup olmadığını tartışmayacağım. Çünkü şu an senin acı çekmemen benim için önemli. Bunu da nasıl sağlarım bilmiyorum ama belki beni anlamaya çalışırken biraz rahatlarsın. Şimdi duygularından bir an sıyrıl ve sana bu yaptıklarını bir düşün. Neler hissediyorsun? Nefretin mi ağır basıyor, yoksa hâlâ sevgin mi? Sana yaptığı bu haksızlıları daha sık aklına getirirsen, ondan kurtulman daha kolay olur. Zaten zaman içinde yok olmayan aşk acısı var mı ki? Sevgiler