Gevşek anne-baba tutumunda yetişen çocuklar bir müddet sonra ebeveynlerini denetim altına alır, şımarık olurlar. Çocukların da her ortamda istediklerini elde ettikleri için doyumsuzdurlar. Gevşek anne-baba tutumları (çocuk merkezci aile) çocuğun kişilik gelişimine nasıl etkiler yapar: Bu tür ailelerde yetişen çocukların genel özellikleri bencil, sorumsuz, çabuk kızan, darılan, kırılgan, her dediğinin anında olmasını isteyen, sabırsız, şımarık, zor sosyalleşen anti-sosyal davranış özellikleri gösterebilirler. Ayrıca kendilerine olduklarından daha fazla değer verirler. Gururlu, kibirli, kendini beğenen bir kişilik özelliği sergileyebilirler. Başkaları üzerinde etkili ve kuvvetli olduklarından emindirler. Ailenin ilgisini çekmek için bazen çok çılgın davranışlarda bulunabilirler. Benmerkezci bir kişilik geliştirirler. Amaçsız, hoşgörülü anne-baba tutumları Anne-babanın çocuklarına karşı hoşgörü sahibi olmaları çocukların bazı kısıtlamalar dışında, arzularını diledikleri biçimde gerçekleştirebilmelerine izin vermeleri anlamına gelmektedir. Düzeyli hoşgörü sahibi olan anne-babaların çocukları olumlu bireyler olurlar. Hoşgörü normal düzeydeyse çocuk kendine güvenen, yaratıcı ve toplumsal birey olarak karşımıza çıkar. Amaçsız hoşgörüde, anne-baba ev içinde ve dışında çocuğun kendilerini rahatsız etmemesi şartıyla, çocuğun tüm davranışlarında serbestlik vardır. Çocuğa dilediğini vermenin ona karşı koymaktan daha kolay olduğu düşüncesini kendilerine yerleştirmiştirler. Çocuğu en kolay metotla büyütmektedirler. Çocuğun istekleri "Bırak, ver de ağlamasın, çocuk üzülmesin" veya "Çocuktur yapar, siz hiç çocuk olmadınız mı?" denilerek yerine getirilmeye çalışılır. Kendilerinin yaşamadıklarını çocuklarının yaşanmasını isterler. Amaçsız, hoşgörülü anne- baba tutumları çocuğun kişilik gelişimine nasıl etkiler: Seviyeli hoşgörülü bir ailede yetişen çocuğun kişiliği olumlu etkilenir. Baskıdan uzak olması nedeniyle daha yaratıcı ve kendinden emindir. Başka çocukların ve toplumun içine girdiği zaman çekingenlik, ürkeklik göstermekte, grup içinde etkin rol alamamakta, grubun önemsiz işlerini yapmaya eğilim göstermekte, dolayısıyla güvensizlik içinde ve endişeli olmaktadır. Çünkü evin dışındaki kurallar ev kuralları ile çok farklıdır. Evde tek kural vardır: "Anne babayı kızdırma!" Topluma dahil olabilmek için kavgacılığı, hırçınlığı, agresifliği, kırıcılığı geliştirebilir. Grubun onayını kazanmak için yasa dışı işler yapabilir. Böylece ana babalarından yeterli ilgiyi görmeyen ama serbestliği olan çocuklar edilgen ya da etken olarak arkadaşlarından onay almaya çalışır.