olması, görüş ayrılığından olduğu gibi değişken davranış biçiminde de kaynaklanır. Anne-babanın "çocuk konusunda" birbirlerini eleştirmeleri, birinin olumlu yaklaşmasına, diğerinin olumsuz tutum ya da çocuk kayırması sıklıkla rastlanılan eğitim yanlışlıklarındandır. Çocuklar çok iyi gözlemcidir. En iyi gözlemledikleri kişilerse anne-babalarıdır. Etkili gözlemleri sonucunda çocuk anneyi ve babayı nasıl kullanabileceğini, nasıl yararlanabileceğini çabuk öğrenir. Çocuğun belli bir davranışı kimi zaman hoş görülmesi, kimi zamanda aynı davranış yüzünden ceza alması çocukta cezanın anlamı ve suçun niteliği hakkında kuşkular uyanmasına neden olur. Baba çocuğa bir suç işlemesi sonucunda ceza verdiğinde, anne çocuğu kucaklayıp Aldığı cezanın niteliği, hangi davranışın sonunda aldığı, çocuğa açıklanmalıdır ki çocuk bir daha aynı davranışı tekrarlamasın. Anne ve babaların çocuklar arasındaki tutarsız ve ayrımcı davranışlarından bir başkası da, kız-erkek çocuk ayrımıdır. Genellikle erkekler el üstünde tutulurken, kız çocuklar daha geri plandadır. Bazı aileler de ise tersinedir. Çocuğa verilen eğitim türünde de tutarsızlık görülmektedir. Anne-babalar çocuklarına karşı hoşgörülü, katı, demokratik, vurdumduymaz davranabilir. Bu durumda çocuğun kafası karışır. Hatta eğitimindeki bu tutarsızlık anne baba arasında da görülmektedir. Çocukta bu nedenle dengesiz hareketler sergilemektedir. Büyük çocukların yetiştirilme tarzı ile küçük çocukların yetiştirilme tarzları arasında farklılıklar görülmektedir. İlk çocuğu yetiştirirken daha otoriter, kuralcı ve hatalı olurken, ortanca çocuklara biraz daha esnek davranılmakta, küçük çocuklar da ise daha sevecen ve hoş görülü olunmaktadır. Anne-babaların küçük çocukları daha fazla korudukları ve büyük çocuklara ise erken yaşta sorumluluk yükledikleri gözlenmektedir.
Çocuğun kişilik gelişimine etkileri:
Böyle bir aile ortamında yetişen çocuk, hangi davranışın nerede ve ne zaman yapılacağını kestiremez. Çocuk kendisini kanıtlamak ve dikkatleri üzerine çekmek için sinirli, ürkek yumuşak huylu, ılımlı, söz dinleyen bir çocuk olma ya da kendi benliğini ve bağımsızlığını göstermek için kavgacı, asabi, çabuk kırılıp öfkelenen, tepkisel bir kişilik yapısı geliştirebilir. Dengesiz, tutarsız ve karasız anne baba tutumu çocuğun kişilik gelişimini baltalar.