Tek çocuklu ailelerde çocuk için ayrılan özel zaman miktarı ister istemez çok çocuklu ailelere göre daha fazladır. Tek çocuk olmanın belki de en önemli avantajı budur. Ancak annebabanın çocuğun üzerine çok fazla düşmesi ve çocuğun sürekli gözlem altında olması, en az ilgisizlik kadar olumsuz sonuçlar doğurabilir. Anne ve babanın söz birliği içinde ortak bir disiplin anlayışı geliştirmeleri şarttır.

OYUN ARKADAŞI...
Tek çocuğun en önemli sorunlarından biri oyun arkadaşlığının azlığıdır. Çocuğun sosyal gelişimi ailede başlar akran grubu, kardeşler ve oyun arkadaşlığı çocuğun sosyalleşmesinde önemli bir rol oynar. Kardeşlerle büyüyen çocuk, kardeşi ile bir şey paylaştığı zaman veya kavga ettiği zaman nasıl bir sonuç elde ettiğini yaşayarak öğrenir. Tek çocukta ise oyun arkadaşı olarak genelde, anne baba rol almakta ve ebeveynlerin tüm ilgileri çocuk üzerinde toplanmaktadır.

ŞIMARIK VE İNATÇI
Eğer ki çocuk, yaşına uygun kreş, ana okulu, gibi yaş gruplarına uygun sosyalleşeceği ortamlara girememişse ebeveyne aşırı bağlılık oluşturarak ilginin sürekli üzerinde olmasını isteyebilir. Böyle bir durumda tek çocuk, kolaylıkla şımarık ve inatçı bir çocuk haline gelebilir.

SAKİN DAVRANILMALI
Tek çocuk, her zaman yanlış bir eğitim biçimiyle yetişmez. Bu durum büyük ölçüde yetişkinlerin çocuğa olan tutumuna bağlıdır. Farklı ortamlarda çocukla olan ilişkilere dikkat etmek gerekir. Ebeveyn, her şeyden önce, dengeli ve sakin olmalıdır. Doğru davranışlarla yetiştirilen tek çocuklar, okulda, kardeşi olanlara göre daha başarılı olurlar. Ayrıca liderlik vasfı taşırlar. Tek başına büyüyen çocuklar, kendi kendilerine karar vermeye alışırlar ve büyüdükleri zaman çevrelerine önderlik edebilirler.