Bir taraftan aşk göklere çıkartılırken, diğer taraftan üstüne titrenen bir olay olarak algılanır. Aslında aşk insanlık için bir sorundur ve bütün aşklar her insanın yaşadığı tanıma göre vardır. Ama yine de aşk insanın kendisini ele verdiği ve üstelik ruhların bir araya gelip birbirilerine tanıma fırsatı verdiği ayrı bir durumdur. İnsana açılan bir penceredir ve insanın insana kavuştuğu bir yerdir. Bir insan etkinliği olarak aşkın açıklanabilir olmaktan çok, yaşanabilir olması önemlidir. Önemli olan aşkın büyüsünün bozulmaması ve tamamen çıplaklaşmasının önüne geçilebilmesidir. İnsanın bir tutku ile insana bağımlı olması, sağlıklı bir aşkın olumsuz bir başlangıcıdır. Tutku gelişemez bir duygudur, sevgiyi oluşturamaz ve gerçekleştirilmeyecek bir duygudur. Sürekli insanın insana bağımlı olmasını zorunlu kılar. Tutkulu duygular boğucu olur ve yaratıcı niteliğini kaybeden aşk duygusu, tutkulu olduğu için sevgiyi içselleştirip büyütemez. Tutku, egemenliği zorunlu kılar ve onu dayatır; tek elden aşkın çerçevesini çizip, bir insanın insana olan bağımlılığını şart koşar. Aşk güç bir iştir ve sevgi ile karıştırılmasını doğru bulmak mümkün değildir. Çünkü aşk tek taraflı bir duygu ile birine açıklanabilirken, sevgi çift taraflı algılanan evrensel boyutu geniş olan bir duygudur. Aşk daha çok bireysel tatminlilikle egoları kapsarken, sevgi egodan çıkarak hafif rüzgarla yayılan bir evrensel duygudur. Sevgi, kapsayıcılığı bakımından sosyalleşmenin önünü hem açar hem de geniş açılımları sağlayan bir duygu olarak çiftlerin olgunlaşmasını ve aşksal duygunun sevgiye dönüştürülerek iletişimin daha yaratıcı olmasını sağlayabilmektedir. Birçok kişi aşk ile sevgiyi anlamakta güçlük çeker. Sevgi tek cinsiyete bağlı hakim bir ortamda oluşacaksa, herkesin sevgi yaşamı bu bağlamda etkilenir. Çünkü egemenlik ve sevginin bir çift için bir arada yürütülmesinin söz konusu olması düşünülmemelidir. Egemenlik bir gücün yoğun bir şekilde kullanılması halinde sağlanır. Sevgiyi bir güç kullanımında yaşamak mümkün olmayacağından, egemenlik kurmak çiftler arası iktidar sorununa dönüşür. İletişimdeki ilişki yumağı, haklılık-haksızlık kategorisinde başlatılan tarzın kendisi, şiddetin önemli kaynağıdır.