"Jale Ablacığım, ben 12 yaşındayım ve çok büyük bunalımdayım. Üvey annemi hiç sevmiyorum. Çünkü babam yokken bana çok kötü davranıyor. Bunu babama söylediğimde, bana inanmıyor. Babamın yanındayken bana karşı iyi görünüyor. Üvey kardeşimi çok seviyorum ama çok mutsuzum. Yatağımda 'Keşke annem ölmeseydi' diye gizli gizli ağlıyorum. Bazen annem öldü ve beni yalnız bıraktı diye ona çok kızıyorum. Evi terk edip anneannemin yanında yaşamak istiyorum ama o da çok uzakta oturuyor. Okulumu değiştirmek ve arkadaşlarımdan ayrılmak istemiyorum. Arkadaşlarımın anneleri okula gelince, içimde bir burukluk oluyor. Evden ayrılsam mutlu olur muyum?"
Rumuz: Berna

Sevgili kızım, bence yuvanda mutlu olmaya biraz daha gayret et. Kardeşini çok sevdiğini söylüyorsun. İleride aranızdaki bağ daha da güçlenecek. Zamanla her şey yerine oturur. Ben her zaman babanın yanında olmandan yanayım. Onunla her konuda tüm sıkıntını paylaş. Seni anlamadığını sanırsın ama o her şeyin farkındadır unutma. Umutsuzluğa kapılma, mutsuz olacak bir sorunun yok. Sen derslerine kafanı yor. Gerisi geride kalır. İleride çok mutlu günlerin olacak.