Anne ve baba, tek başlarına ve toplumun "boşanmış" etiketi altında yaşamaya alışmak zorundadır. Maddi gerçekler eşlerin peşindedir. Alışma sürecindeki duygusal dalgalanmalar son derece normaldir. Bu güçlükler yüzünden ilk zamanlar, alınan karar için pişmanlık duyulabilir. Ancak bireyler problemlerini çözüp, kendilerine güvenlerini kazandıkça, özgüvenlerini kazanmak için adımlar attıkça kararlarından emin olurlar. Çocuk ise yeni aile düzeni içerisinde, pek çok yoğun duyguyla savaşır.

ÖZLEM DUYAR
Uzakta olan ebeveynini göremeyecek olma korkusu, terk edilme kaygısı, eski düzeni özleme, çocuğun zihnini meşgul eder. Tablo her ne kadar karamsarmış gibi görünse de çocuk boşanmadan önceki çatışmalı düzenin yarattığı yıpranmadan kurtulmuştur.

DESTEĞİ EKSİK ETMEYİN
Çocuk hayatındaki bu gelişmeye alışırken yaşamındaki alanlar da doğal olarak etkilenir. Kendisini etkileyen olumsuz duyguları bazen dışardan görülebilecek kadar açık yaşar. Ancak çocuklar çoğunlukla duygularını ifade etmezler. Yaşanan duyguları, çocuğun davranışlarından yola çıkarak anlamaya çalışmak gerekebilir. Okul hayatındaki değişim bu duyguların dışavurumudur. Başarıda belirgin bir düşüş olabileceği gibi, arkadaşlarından uzaklaşma da göze çarpar. Boşanmış ebeveynler bu durumu, bir olumsuzluk olarak kabul edip çocuğa yüklenebilirler. Oysa kendini ifade edemeyen ve her şey yolundaymış gibi hareket eden bir çocuk için bu değişiklik anne ve babaya gönderilen destek yardım çağrısıdır. Anne ve baba okul başarısı düşen çocuğa anlayışla yaklaşmalı, desteğini esirgememelidir. Çocuğa zaman tanımalı, duygularını ifade etmesi için uygun ortam sağlamalıdır.

GÜVENSİZLİK DUYGUSU
Çocuktaki davranış değişiklikleri hoşgörüyle karşılanmalı, çocuğun değişiklikler konusundaki düşünceleri alınmalıdır. Çocuğun yaşadığı değersizlik ve güvensizlik duyguları yatıştırılmalıdır. Ancak boşanma durumundan kazanç sağlamamasına özen gösterilmelidir. Eski disiplin düzeni, tutarsızlık yaratmayacak bir hoşgörüyle sürdürülmelidir. Öğretmenle iletişim kurularak, okul hayatı kontrol altında tutulmalıdır. Arkadaşlarıyla vakit geçirmesini sağlayacak planlara dahil edilmeli. Çocuğun durumu panik olmadan, gerekirse bir profesyonelden yardım alınarak çözülmeye çalışılmalıdır.