Bugün 1 Mayıs. İşçi Bayramı. Bizde tatili eksik olsa da "Emek ve Dayanışma Günü". Kutlu olsun. Her türlü tartışmanın ötesinde; elleri nasırlı, yürekleri pak insanların günü. Ne güzel söylemiş Nazım, ne güzel selamlamış onları "Türkiye işçi sınıfına selam! / Selam yaratana! / Tohumların tohumuna, serpilip gelişene selam! / Bütün yemişler dallarınızdadır. / Beklenen günler, güzel günlerimiz ellerinizdedir, / Haklı günler, büyük günler, / Gündüzlerinde sömürülmeyen, gecelerinde aç yatılmayan, / ekmek, gül ve hürriyet günleri." Hak verdiniz değil mi Nazım'a? 1 Mayıs güzel günler isteyenlerin bayramıdır. Korku, kan ve kavga manzaralarıyla kirletmek yakışık almaz. Hayat düş kurmadan geçmez diyor ustalar. Düş kurmak için elleri temiz olmak gerekmiyor ve çok parada istemiyor yürek ışıtan düşlere sahip olabilmek. Rahmetli Cem Karaca çıkmasın sakın aklınızdan, 1 Mayıs'a bayram diyenler.
"Dedim bugün giymeyim tulumları / arkası kuşlu aynada taradım saçlarımı / ustam geldi sırtıma vurdu unut dedi romanları / İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları"

Fabrikaların özlemiyle...
Büyük fabrikaların özlemiyle yandı bu ülkenin emekçileri. Olmayınca fabrika; ne sabah vardiyasının göğü yırtan siren sesi duyulur, ne de her akşam yolu gözlenen 'fabrika kızı' köşe başından görünür. "Diken gibi / Batar her gün kalbine / bir gün ölecek elleri / Her gün ekmek derdine / Gün batarken her akşam / Bir kız geçer kapımdan / Köşeyi dönüp kaybolur / Başı önde yorgunca / Fabrikada tütün sarar / Sanki kendi içer gibi / Sararken de hayal kurar / Bütün insanlar gibi" İlk kez Avustralya'nın Melbourne kentinde taş ve inşaat işçileri, sekiz saatten fazla çalıştırılmamak için, Melbourne Üniversitesi'nden Parlamento Evi'ne kadar bir yürüyüş düzenlediler. Takvimler 1 Mayıs 1886'yı gösterdiğinde, Amerika İşçi Sendikaları Konfederasyonu önderliğinde işçiler, günde 12 saat, haftada 6 gün olan çalışmayı insani bulmayıp, günlük 8 saatlik çalışma talebiyle iş bıraktılar.

Taş değil, gül atın
Nihayet, 1889'da toplanan İkinci Enternasyonal'de Fransız işçi temsilcisinin önerisiyle, 1 Mayıs gününün tüm dünyada "Birlik, mücadele ve dayanışma günü" olarak kutlanmasına karar verildi. Ve bundan çok seneler sonra, Can Baba İşçi Marşını yazdı. "Hava döndü işçiden işçiden esiyor yel / Dumanı dağıtacak yıldız-poyraz başladı / Bahar yakın demek ki mevsim böyle kışladı / Bu fırtına yarınki sütlimanlara bedel / Hava döndü işçiden, işçiden esiyor yel" İşçi olmakta patron olmakta önce insan olmaktan geçiyor. Ve bir insanı sevmeyen, bir çiçeğe bakınca içi titremeyen, yaralı parmağa işemeyene; ne insan ne de işçi denemiyor. Hasan Hüseyin ne güzel anlatıyor bunu; "Kolay gelsin dememişsen / Taş kıran işçilere / Günaydınsız bırakmışsan / Bahçe bezeyenleriSende iş yok be kardeşim / Alnındaki çizgilere / Yüzündeki ışıltıya /Borçlusun sen, yaşamın kendisine" Demem o ki, 1 Mayıs emekçinin kardeşlik bayramıdır, kardeşler birbirlerine taş değil gül atmalıdır.