Çiftlerin sürekli çatıştığı bir aile ortamında en çok çocuklar zarar görür. Eşler bir türlü ortak noktada buluşamıyorsa tek çare boşanmalarıdır.
Eşimle anlaşamıyoruz. 5 ve 9 yaşlarında 2 oğlumuz var. Eşimden ayrılmak istiyorum. Ne yapmamı tavsiye edersiniz? Eşler arasında tartışmalar şiddetini artırdığında, bireyler hem kendilerine hem de ilişkilerine dair sorgulamalar yapmaya başlar. İlişkilerindeki bozulmaya dair duygularını anlamlandırmak, çözüm adına attıkları ilk adımdır. Eşler, çözüm için ortak hareket etmeye karar verdikleri sürece problem yoktur. Ancak hayal kırıklıkları çok önceden baş göstermiş, tek kişilik çabalarla ilişki doğruya çekilmeye çalışılmış ve başarılamamışsa, çaresizlik hüküm sürmeye başlar. Böyle bir tablo için, ortak konuşmalar ve çözüm aramalar biraz geç kalmış çabalardır.
Çevre birlikten yana Eşlerin ilişkinin başından sonuna dek birbirlerine karşı duyarlı olmaları, birbirlerini anlamaya çalışmaları gerekir. Saygı, duygu ve düşünceler de dahil olmak üzere bireyin bütünlüğüne gösterilmelidir. Birbirini dinlemeyen, birbirlerinin duygu ve düşüncelerini anlamaya çalışmaktan geri duran bir çift için bundan sonra yapılması gereken tek şey daha az zarar görerek bu ilişkiden çıkmaktır. Ancak bir ilişkiyi bitirmek çok kolay değildir. Çünkü toplum ve çevrenin de eşlerden beklentisi, evliliğin birliği yönündedir.
Sağlıklı hayat Anne-babasının çatışmalarına şahit olması, çocuğun gelişimini olumsuz yönde etkiler. Evlilik ilişkisinde, yapıcılıkla her türlü çözüm denenmiş ve buna rağmen yollar ayrılmışsa, ne anne ne baba ne de çocuk için aynı evde yaşama zorunluluğu yoktur. Aldığı yeni kararla sağlıklı bir hayata "Merhaba" diyen anne ve babanın çocuğuyla kuracağı ilişki, çok daha tatmin edici ve sağlıklı olacaktır