Normal şartlarda tüp içinde sperm hücresi ile karşılaşıp döllenen yumurta hücresi endometriuma (rahim iç tabakasına) gelir ve rahim içinde büyümeye başlar. Eğer gebelik ürünü endometrium dışında bir yere yerleşirse dış gebelikten söz edilir.

NEREDE GÖRÜLÜR?
1- En sık tüplerde
2- Karın boşluğunda
3- Yumurtalıklarda
4- Servikste
5- Rahmin geniş bağı içinde...

NİÇİN OLUŞUR?
Yumurta hücresinin yumurtalıktan atılmasındaki aksama, yumurtlama normal olsa bile tüplerin ucunda bulunan püsküle benzeyen yapıların (fimbria) geçirilmiş enfeksiyon, hormonal bozukluk ve karın içi kitlelere bağlı olarak yumurta hücresini yakalamada gecikmesi, aynı nedenlerle tüplerde meydana gelen daralma ve tıkanmalara bağlı olarak yumurta hücresinin rahim içine doğru göçünün yavaşlaması sonucu, gebelik ürünü rahim içine uygun zamanda varamaz.

KİMLERDE DAHA SIK RASTLANIR?
1- En sık 35-44 yaşlar arasında görülür.
2- Dış gebelik geçirenlerde tekrar ektopik gebelik riski yüzde 10-25'tir.
3- Geçirilmiş genital enfeksiyonlarla birlikte görülen tüp iltihabı, endometriozis ve tümör gibi sebeplere bağlı tüp hastalıkları olanlarda risk artar. Klamidya denilen mikroorganizma, tüp harabiyeti ve takiben tubal gebeliğe yol açan en önemli etkendir.
4- Tüplerin bağlanması, tüplerin açılması, daha önce geçirilmiş dış gebelik ameliyatı gibi tüplere yönelik cerrahi müdahaleler de riski artırır.
5- Rahim ve tüplerdeki doğumsal kusurlar etkilidir.
6- Rahim içi araçların (RİA) dış gebeliği artırdığına dair kesinlik yoktur. Ancak rahim içi araç kullananlarda normal gebeliğe karşın dış gebelik 5 kat daha fazla görülür. Bakırlı RİA'larda gebeliklerin yüzde 4'ü, hormonlu RİA'larda yüzde 17'si tubal dış gebeliktir.
7- Eğer gebe kadın düşük doz progesteron içeren doğum kontrol hapı veya ilişki sonrası östrojen kullanmışsa dış gebelik riski yükselir.
8- İnfertil ve birtakım yardımcı üreme teknikleri uygulanan kadınlarda risk artar.
9- Sigara da faktördür.
10- Tekrarlayan düşüklerde risk 2-4 kat artar. Yasadışı düşüğün sık görüldüğü yerlerde ise risk 10 kat fazladır.

YARIN: TANI VE TEDAVİSİ