Yaşamadı, yaşatmadı!
O yaşamadı, ona da yaşatmadı. Evlilik zor, hayata erken atıldılar. Çevre ne derdi? Bir an önce ilişkinin adı konmalıydı ve çevre mutlu oldu, onlar evlendi. Gençtiler, çalışmaya başladılar. Akrabaları çok istedi, gencecik anne-baba oldular. Onlar yine istedi, ev sahibi oldular. Kutu gibi ama şartlar zorlanarak. Sonrayineçokçalıştılar,ailelerinehepyakınoldular. Çok arkadaşları olamıyor, çok misafir ağırlayamıyorlardı. Evin içinde her şey telaşla yapılıyordu; yemek bir an önce bitmeliydi, çocukların dersi, çantası hazır olmalıydı. Aralarda eğlenmenin, gülmenin ve sevişmenin zamanı mıydı? Birbirlerinin eşleri değil de sanki arkadaşları olmuşlardı. Çocukların düzeni her şeyden önemliydi. Çocuklar büyüdü, onlar yaşlanmaya başladı ama en önemlisi evin düzeniydi, akraba ilişkileriydi. Onlar ne derdi?Eğlenceler,gülüşmelervesevişmelerazaldı. Adam eve geç saatler çalıştıktan sonra uyumaya geldi. Kadın evin düzenini ve çocukların yaptıklarını paylaştı. İkisi de iyi kazanmaya başladılar ama tatil yok, sürprizler yok, karı-koca tribünde birlikte maç seyretmek yok, dışarıda yemek yok, bir küçük otelde geçirilen geceler yok. Senelik izinler, annelerin babaların yanında geçti. Çevreleri onları 'endüzgünaile' diye bildi. Ama onlar yıllardır kucaklaşmıyorlardı. Çocuklar evlendi, torunları oldu. Adam eve daha geç gitmeye başladı, kadın da akrabalarına daha bir bağlandı.
SORGULAMAYABAŞLADI Biri mutsuzluğunu fark etti. Çocukları 30'undaydı. Onlarla paylaşmayı denedi. Zinhar oğlan tepki gösterdi, "Bizleriçinyaşamayadevamet" dedi. Yaşamaya devam etti ama etrafa imrenerek. Hayatını sorgulamaya başladı. En çok istediği çevresinin ne düşüneceğini umursamadan, aralarda üçbeş saat geçirmekti eşiyle. Ama olmadı, olamadı. O biri çalışma hayatında çok başarılı oldu, ama özel hayatında bunu kutlayamadı. Sabahlar dört gözle bekleniyordu. Patron olmasına rağmen işine gün ağarırken gelmeye, evinde de kitap okuyarak zamanını geçirmeye başladı. Bilgi küpüydü. Çocukları başarılıydı. Evi tertemizdi. Aslındasadeceodeğil,eşidemutsuzdu. Birbirlerine bunu itiraf edebilecek cesaretleri yoktu. Hobileri yoktu, yaşamak için istekleri olamadı. Çevrelerinederdi? En sonunda biri evden gitti, hem de temelli. Ama şu anda yaşadıklarını dakika dakika kaydederek, mutluluğunu dostları ve arkadaşları ile paylaşarak, 'etrafneder'den uzakta, keyifle nefes alarak, belki uzun, belki kısa fakat iliklerine kadar hissederek. Sonraöldü,cenazesindearkadaşlarıçoktu,sadeceçocuklaryoktu.
Servisi 
