Elveda deme Daha ilk bölümden yola çıkıp olumsuz eleştiriler getirmek niyetinde değilim aslında ama yazmadan da geçemeyeceğim. Evet, "Aliye" göstermiştir ki bu ülkede merkezinde anne ve çocuğun bulunduğu dramlar pek tutuyor. Hem annelik durumuna kilitleniyoruz, hem çocukların gözyaşlarına. Ama bunu kör gözün parmağına misali bu kadar abartmanın, "Anneciğimbizihiçbırakmayacaksın,değilmi?" gibi sorularla dakikalar boyunca içimizi kıymanın bir alemi var mı? "ElvedaDerken" bana bir miktar Sezercik'li, Ayşecik'li eski Türk filmlerini hatırlattı. O filmlerde bile aşçı olsun, hizmetçi olsun, dadı olsun mutlaka birkaç komedi unsuru eklenirdi mevzuya. Oysa "ElvedaDerken", bıkmadan sıkılmadan yüreğimizi aynı yerden vurmaya oynuyor.