ABD'nin başkenti Washington' da giderek artan suçlarla mücadele amacıyla 16 yaşından küçüklere, saat 22.00 ila 06.00 arasında sokağa çıkma yasağı ilan edildi. Yanlarında aileleri ya da bir yakınları olmadan çıkan çocuklara koruma, ailelere ceza öngörülüyor. ÖzgürlüklerÜlkesi diye bilinen bir ülkeden bu habere birçok kişi şaşırmış. Aslında şaşırılması gereken böyle bir kanun çıkarma gereksinimi yaratan aile düzeni olmalı. Küçük bir yerleşim yerinde, yazlık sitelerde, dışarısı gerçek anlamda sokak değildir. Herkesin birbirini tanıdığı ve koruduğu yerlerdir. Oysa şehirler farklıdır. Aileler 18 yaş altında olan çocukların hamisidir. Yani onları korumak ve kollamakla yükümlüdürler. Bunu yapmadıkları zaman da çocukların ihmalveistismarından bahsedilir. Sorumsuzluksorunayolaçar Çocuğunuza 18 yaşından önce arabanın anahtarlarını verirseniz, nereye gittiğinden habersiz olursanız buihmaldir . Hele hele bu çocuğun cebine kredi kartı koymuşsanız, gece dışarı çıkarken yaşına uygunsuz giyinmesine göz yummuşsanız, eve sarhoş ya da uyuşturucu kullanmış gelmesini umursamamış, daha kötüsü ne yaptığını, eve gelip gelmediğini fark bile etmemişseniz bu ihmalin de ötesidir. Sorumluluklarınızıyerinegetirmemenizsorunlarayolaçar. Bu sorunlar sizin korumak ve kollamakla yükümlü olduğunuz bir canlının zarar görmesine, bu zararla bir de başkalarına zarar vermesine neden oluyorsa cezasına katlanmanız gerekir. Sizinkoruyamadığınızçocukülkeninçocuğudur. Ve ülkenin devleti onu sizden dahi korumakla yükümlüdür. Anne-babaolmanınyasaları Sanırım bu yasa çocukları suç kurbanı olmaktan ve suçlu olmaktan korumaya yönelik. Görevlerini yapmayan ailelere bir uyarı. Annebabalık düşünüldüğünde bu tür kanunlara ihtiyaç olmaması gerekir. Amerika'yıbiryanabırakıpkendiülkemizedönersek,gecesokaklarımızagözatmamızyeterli. Ama öylesine değil, görmeye çalışarak. Özellikle hafta sonları kaç tane 18 yaş altı çocuğun nerelerde gezdiğine, kaç para harcadığına, madde kullanım yaşının kaçlara düştüğüne dikkatle bakmak gerekir. Sokaklardayaşayanveailelerindenkopmuşçocuklardanbahsetmiyorum.Aileçocuklarınabirbakın. Bazı gerçekleri görüp, tedbir almak için kanunlara gerek olmamalı. Annebaba olmanın yasaları yetmeli. Lübnan'da, Doğu Anadolu'da çocuklar ölüyor, sakat kalıyor, yaşayanlar ise yaşamları boyu izlerini taşıyacakları onların olmayan bir savaşın travmasıyla boğuşuyor. Onlar için çok şey hissediyor, çok şey yapmak istiyoruz ama maalesef ulaşamıyoruz. Onlar için tüm dünyanın insanlık yasalarına ihtiyaç var. Peki evimizde olan, bizim çocuklarımız için de yasalar mı gerekiyor?
