Şimdi buralarda ölmek değil, İstanbul'da Üsküdar'da olmak vardı..
Yine bayrak bayrak tabutlar.. Al sancağa sarılmış çok genç ölüler.. Onları kucaklamak için açılmış gömütler.. Yine kalleş, hayın, orospu mayınlar.. Kahpe pusular.. Zehir zıkkım acılar, öfke ve yas.. Ve hala "namlusundabirfişekgibisuskun" acılı, kahırlı bu ülkenin insanları.. Ölenler bizim çocuklarımız..
***
Hafta başında bir kahramanın, Yarbay Alim Yılmaz'ın gömüsü vardı Ankara'da.. Bir devlet töreni.. Ve onunla aynı mayına uğrayan ve birlikte telef olup uçmağa varan er Sinan Gümüştaş da; İstanbul'da, Üsküdar'da, Nisan yağmurlarıyla ıslak bir toprağa bırakıldı daha 20-21 yaşında.. Ne diyor olmalıydı acep o genç asker kendi iç sesiyle konuşurken.. Ha ne diyordu acep?
***
Siz bakmayın buralara.. Buralara daha bahar gelmedi.. Roket, mayın, pusu buraları.. İstanbul'da şimdilerde herhal bir dolu dizgin bahar olmalı.. Güneş keyifli keyifli dört bir yanları geziniyor olmalı.. Hani gelip kişinin içine içine giren, yüreğini pırpır ettiren, uçurtan, coşturan, içmeden esrik kılan bir bahar olmalı İstanbul'da.. Buralara hiç bakmayın.. Buraları hep güz.. Buralarda hep kalleş ölüm.. Çamlıca sırtlarının oralarda, güneşin toprakla sevişmesinden fışkırmış çiçeklerin sultanı papatyalar.. Çingene kızların, kadınların ellerindeki sepetlerde salkım saçak, cümbür cemaat menekşeler, sümbüller, güller ve karanfiller.. İstanbul'da bahar çiçek açmış olmalı.. Ah şimdi İstanbul'da, Üsküdar'da olmak vardı..
***
Siz buralara hiç bakmayın.. Buralarda ölüm çiçek açıyor.. Her yerler zakkum.. İstanbul'da şimdiler Nisan ya, genç kızlar hafiften hafife açılıp saçılmış olmalı.. Boğaz'daki köprülerin altından düşçesine güzel, yeşil mavi, köpük köpük, geceleri yakamozlu bir deniz akıyor olmalı.. Martılar yine çığlık çığlığa olmalı.. Ah şimdi İstanbul'da olmak vardı.. Bu havalarda, mayınsız arazilerde, Nisan yağmurları altında, toprağın kokusunu içine çekerekten, oralardan oralara koşuşturmak vardı hiç korkusuz.. Siz bakmayın buralara.. Buralarda bahar, ölümle geliyor.. İğrenç pusular, zalim mayınlarla.. Çiçekler açmıyor pek.. Yeşilin rengi kara.. Siz bakmayın buralara.. Sahi Üsküdar'da, Salacak'ta, o eski evde yine o eski şarkılar çalınıyor mu olmalı? Hani: "Baharpembebeyazolur.. Güzellerneşeliolur.." diyen şarkılar.. Nisan geldi ya, çocuklar da sokağa düşmüş olmalıdırlar.. Ben bilirim, hele bahar bir seslenmeye görsün.. Aylardan hele bir Nisan'sa, İstanbul aşk-u sevdaya gelip cilvelerle, işvelerle, türlü çeşitli nağmelenmelerle piyasaya çıkar.. Ve o İstanbul şimdilerde herhal "Heybenİstanbul'um.. Bahardabirbaşkagüzel.." diye bağırıyor olmalı.. Ah şimdi İstanbul'da olmak vardı.. Siz bakmayın buralara.. Bu dağlara, taşlara bahar gelmedi. Buralarda toprakta çiçekler değil, mayınlar.. Hain, kalleş, şerefsiz mayınlar.. Şimdi İstanbul'da olmak vardı.. Nisan ile köşe kapmaca oynamak vardı.. Canım Üsküdar'ın yağmurlarında ıslanmak vardı.. Şimdi İstanbul'da olmak, Eminönü'nde bir kayıktan balık-ekmek almak vardı.. Şarkı söylemek, ıslık çalmak vardı.. Akşam ev dönüşlerinde ana kokusuna sarılmak vardı.. Salacak'a inip, Kız Kulesi'ne karşı bir soğuk bira içmek, bir Şehir Hatları Vapuru'na atlayıp, ta Kavaklar'a uzanmak, bir İstanbul'u yaşamak vardı Nisan'la, kol kola, el ele, diz dize.. Elleşmeyin bana, içime daha çok efkar koymayın.. Söyledim ya; şimdi İstanbul'da, Üsküdar'da olmak vardı.. Bu erik ve kiraz mevsimleri yaklaşırken ne işim vardı benim mayınlarla.. Şimdi İstanbul'da olmak vardı.. Anam kadınla birlikte oturup söyleşmek, gülüşmek, ağlamak vardı.. Sevdiğim kızın sıcak mı sıcak ellerini tutaraktan onu parklara, bahçelere, kafelere götürerekten bir gençliğimi yaşamak vardı.. Ama olmadı işte.. Yarbayımla birlikte mayınlara uğradım.. Öldüm çok habersiz, ansızın.. Şimdi buralarda ölmek değil, İstanbul'da, Üsküdar'da olmak, yaşamak vardı.. Toprağın altında börtü böceği değil, Çamlıca'nın oralarda bir yeşil halıda, papatyalarla, gelinciklerle, gökyüzünü seyrederek yaşamak vardı.. NOT: Dün bu yazı yazılırken, 2 askerimiz daha oralarda toprağa düştü..
Yine bayrak bayrak tabutlar..
