Televizyonların kapımızı çaldığı ilk yıllar bir Ceyar vardı. Merhameti izne gönderen o zalim adam. Bütün kötülüklerin simgesiydi ama fena sevilirdi. Unuttuk.
***
TuranGüneş vardı, "KızıAyşe'yitatilegönderirken", Kıbrıs için tarihi bir emrin parolasını vermişti. Yakın tarihin en zeki ve asil politikacısıydı. Unuttuk.
***
TurgutÖzal vardı, bir ülkenin ayağa kalkması ve yerle bir olması arasındaki en hayati kararları veren adam. Amerikan sigarası yaldızlı. Memuru "işinibilen!" Sevimli adamdı, "Birgünbuülkede2.5gazetekalacak" demişti. Sözleri de unutuldu, kendisi de...
***
SüleymanDemirel vardı, kıratlı bardakların vazgeçilmez politikacısı. Her sözü bir olaydı. Muteber aileleri vardı. Şimdi "Yargısızinfaz" haykırışlarında sesi bile duyulmuyor. Unuttuk.
***
Daha birkaç yıl öncesine kadar AhmetMeteIşıkara'mız vardı. Depremin sigortası. Çocuklarımızın korkularını öldüren "DepremDede!" En çabuk onu unuttuk!
***
BülentEcevit vardı, hey gidi Karaoğlan. Bizden önce kendisi unuttu gerçekleri. Şimdi PadişahVahdettin'i hatırlatıyor. Yakında tarikat şeflerini de "kahramanilanederse" şaşırmayın!
***
Bazen unutmak vefasızlık olabilir ama maziye kur yaparken, ilkeleri ve değerleri hiçe sayanları unutmak, bizim için şereftir.
