Yeni bir yılın başlamasına çok az kaldı. Tamamlanan yılın son günleri, ülkemizde bazı değişiklikleri ve beraberinde haberleri, umutları getirdi. Geçmiş yılları kurtarmak istercesine yapıldı bunlar. Yeni Türk Ceza Kanunu, yeni Ceza Muhakemesi Kanunu ve diğerleri. Son olarak da AB görüşmeleri için müzakere tarihi alınması. Hala tartışılsa da, "Gerekli mi?" diye sorulsa da, 41 yıldır beklenen tarih alındı. Peki tüm bunlar, yeni yılın olumlu değişikliklerle gelmesine yetecek mi? Tüm değişimler için önemli olan tek şey, insandır. Birey olarak da, bireylerin birleşiminden oluşan ülke olarak da bu değişimleri benimseyemez ve kendimizi değiştiremezsek, beklenen yararı sağlayamayız. Yeni yılı karşılamaya hazırlanırken hepimizin oturup kendimizi değerlendirmemiz, özeleştirimizi yapmamız ilk adım olabilir. Bu ilk adım büyüyecek ve ülke olarak özeleştirimizi yapıp, geçmişimizle hesaplaşmamızı sağlayacaktır. Bunun yapılması gerekir, çünkü geçmişiyle hesaplaşamayanlar, geleceklerini kuramazlar.
Çok şey bekliyoruz Bireysel olarak baktığımızda, hepimiz çok şey istiyor ve bekliyoruz. Yaşadığımız ülke koşullarının insana yaraşır olmasını beklemek, hak ve özgürlüklere saygılı bir ülkede yaşamayı istemek, kişi başına düşen milli gelirin daha fazla olduğu, işsizliğin olmadığı, sağlık hizmetlerinde sorunlar olmayan bir ülke istemek hepimizin hakkı ve özlemi. Peki bu özlemleri gerçekleştirecek olan kim? Devlet? Avrupa Birliği? Ya da başka bir merci mi? Birey olarak yapmamız gerekenleri yapmadan, tüm bunların oluşmasını beklemek, yeni yıldan "olmazı" istemek olmayacak mı? Kanunlar yapıldı ama benimsemesi, önemsemesi ve uyması gereken biziz. Kaçak yapılardan şikayet edip, bunun engellenmesi gerektiğini söyleyip, "Avrupa Birliği'ne girince yapamayacaklar" diye görüş bildirip, onları yapan, yaptıklarımızı korumaya çalışan biz değil miyiz? Nadir bulunan bir lider... Kendimize güvenemeyen, yapabileceklerimizi anlamayan ve anlatamayan bir ülke olarak, geleceğe nasıl daha umutla bakabileceğiz? Canımız yandığında, başımız sıkıştığında, geçmişte başardıklarımıza sığınıp "Biz bunları yapmış bir ülkeyiz, ona göre" demenin, bizi daha ne kadar ayakta tutacağını düşünüyoruz. Evet geçmişi koca imparatorluktan, parçalanmış bir vatandan, yeniden yaratılmış Cumhuriyet olan biz, artık geçmişin geleceğe akmasını sağlamak zorundayız. Koca bir imparatorluk kurduk, bu başarımızdı. O imparatorluğu yitirmenin kaybımız olduğu gibi. Çok umursamadık bu kaybı, çünkü şanslıydık ve kaybın yerine yeni bir Cumhuriyet koyduk. Dünyanın çok nadir bulabildiği bir lider çıkarttık. Cumhuriyet'i kuranlar bize yeni bir gelecek armağan ettiler. Onlar kendilerinin ve insanlarımızın gücüne inanmışlardı. Şimdi insanlarımızı, Cumhuriyet'i ve ülkemizi daha ileri götürebilmek için, yeniden kendimizi değerlendirip, gücümüzü anlamamız gerekiyor. Özeleştiri ve geçmişle hesaplaşma yapmak, gücümüzü pekiştirir. Bunu yapamazsak, yapıp da uyamazsak, 2005 diğer yıllardan farklı olmayacaktır.
