FENERBAHÇE için "Nerede trak, orada Prag" maçıydı. Ya UEFA da dahil, tüm hayallerini Prag'- ın çimlerine gömecek ya da yeni bir heyecanla yoluna devam edecekti. Sahanın zemini bir felaketti. Ayaklara krampon yerine tank paleti gerekti. 3000 Fenerbahçe taraftarı Prag'- ı adeta Kadıköy'e çevirmişti. 1968'de Sovyetler'in Çekoslovakya'yı işgal ettiği "Prag Baharı"ndan bu yana kent kimseye böylesine boyun eğmemişti. İlk yarı Trabzonspor maçının bir tekrarı gibiydi. Rakip, gol atmak için çırpınıyor ama Fenerbahçe tüm soğukkanlılığıyla oyunu kontrol ediyordu. Aurello, Tuncay, Kemal ve Mehmet Yozgatlı'nın orta sahadaki top çalma çabaları ortaya bir arı kovanı görüntüsü çıkartıyordu. Ama kraliçe arı Selçuk, ayağına geçirdiği bütün topları rakibe verip, eşek arılığına özeniyordu. Fakat o Selçuk 89. dakikada kale çizgisinden gollük topu kafayla çıkartarak bütün hatalarını affettirdi. Ve Nobre... Fenerbahçe'nin tek kişiden kurulu "üçlü forvet hattı" gibiydi. Hücum pres yaptı, top çaldı, boş alanlara kaçarak geriden gelenlere kulvar açtı, hava toplarına yükselip, defansın dengesini bozdu. Sonunda kaleciyle stoperi kafa kafaya tokuşturup, topun kale çizgisini geçmesini sağladı. İlk yarıda şans da Fenerbahçe'nin 12. oyuncusu gibiydi. 30. dakikada Fenerbahçe ceza alanı içinde adeta tilt oynayan topu, Önder Turacı, sanki koluna giren meleklerle birlikte uzaklaştırdı. Alex'in 39. dakikada Nobre'ye verdiği muhteşem ara pası ise buram buram zeka ve teknik kokuyordu. İkinci yarıda Fenerbahçe oyun anlayışını tamamen kontratağa dönüştürürken, Ümit Özat'ın sol kanat bindirmeleri rakip kalede önemli tehlikeler yarattı. Bu yarının yıldızlaşan isimleri ise Kemal, Mehmet Yozgatlı ve her zaman olduğu gibi Aurelio'ydu. Son iki maçın söylediği bir şey daha vardı: Fenerbahçe kontratak oynayacağı maçlarda Van Hooijdonk'u asla düşünmemeli... Fenerbahçe bu sezon oyun oynamaktan ziyade "oynatmamak" üzerine master yapıyor. En güçlü rakipler bile Fenerbahçe'nin karşısında adeta kazığa bağlanıyor. Görünen o ki, tribünlere değil, "tabelaya oynayan" bu Fenerbahçe'ye alışmak zorundayız. Yine de her geçen gün biraz daha "takım" haline gelen Kanarya bu haliyle bile hem lig, hem UEFA için umut veriyor. Ve son sözüm taraftar için... Eğer takımlara değil de taraftara puan verilseydi, Fenerbahçe bu yıl Şampiyonlar Ligi'nde açık ara şampiyondu...
