GEÇTİĞİMİZ hafta Hollanda Milli Takımı'nın Çek Cumhuriyeti ile oynadığı maçta iki gol atan Van Hooijdonk, "Çek kırmaya" alışkındı. Nitekim daha maçın başında Alex'in şahane ortasını gole, içimizi kemiren kaygıları ise umuda çevirmeyi başardı. Alex topla çok az buluşuyor, ama her buluşmasında top ona sevdalanıyor. Serhat ve Tuncay'ın önüne yuvarladığı, gol pozisyonunda Hooijdonk'un başına kraliyet tacı gibi giydirdiği altın toplar, ışıl ışıl parlıyordu. Alex bir futbol simyacısı. Meşini, altına çeviriyor! Rüştü kalesinde güven veriyor. Özellikle son dakikada yaptığı müthiş kurtarışla maçı kurtaran isim oldu. Ancak topu uzun degajlarla oyuna sokma inadı yüzünden Fenerbahçe çok top kaybediyor. Degajlarının neredeyse tümü rakibe gidiyor. Oysa bu tür maçlarda her top altın değerinde. Oyunu kontrol etmenin yolu, topu rakipten daha çok ayağınızda tutmaktan geçiyor. Rüştü'nün bu sorununu mutlaka çözmesi lazım. Fenerbahçe'yi bu sezon ilk kez bu kadar iyi motive olmuş halde izledim. Hırs ve inançları maç boyunca bir an bile azalmadı. Ancak 73. dakikada sahanın en başarılı isimlerinden Servet'- in ikinci sarı kartla oyun dışı kalması, Daum'un planlarını alt üst etti. Defansın göbeğini ayakta tutmak için Tuncay'ın zorunlu olarak yerini Önder'e bırakması, hücum gücümüzü azaltıp, Sparta Prag'ı cesaretlendirdi. Bu eksilme, Fenerbahçe'yi fizikten daha çok moral olarak zorladı. Hepimize 15 yıl gibi gelen son 15 dakika, taraftarın ömründen ömür aldı... Çünkü Çek ekibi son dakikalarda attığı gollerle ün yapmıştı. Ama korkulan olmadı. Sparta Prag gibi fizik gücü üst seviyede, inatçı bir takım karşısında son 20 dakikayı bir kişi eksik oynayıp, maçı kazanmak önemli bir başarıdır. Fenerbahçe, Şampiyonlar Ligi'ne "bir şampiyona yaraşır şekilde" başladı. İnşallah sonunu da öyle getirir.
