Yaşadığımız Türkiye Cumhuriyeti Devleti, kolay kurulmadı. Nice savaşlardan sonra 1'inci Dünya Harbi'nin ardından mağlup ilan edildik ve Mondros Müterakesi ile nice topraklarımızı daha kaybettik. Ardından Sevr dayatması başladı ve elimizde kalan topraklar da işgal edildi. Büyüklerimizin "Yedi Düvel" diye tarif ettiği Yunanlı'sı, İtalyan'ı, İngiliz'i, Fransız'ı Anadolu'da peydahlandı. Avusturalyalı'sından Yeni Zelandalı'sı ve Hindu'suna kadar hepsi, Çanakkale'ye dayandı. Tarih boyunca esarete boyun eğmemiş milletimiz çok acılı günlerden sonra büyük kurtarıcısı Atatürk'ün önderliğinde başını kaldırdı ve elindeki kazma-küreği dahil, yetersiz silah ve mühimmatla düşmana karşı savaştı. Neticede, insanlık aleminin bağımsızlığına düşkün en onurlu milleti olarak yeniden hürriyetimizi ilan ettik ve et-tırnak gibi bütünleştik. Verdiğimiz bu mücadele tarihe "Milli Mücadele" adı ile yazıldı. Devletimizi kurup Cumhuriyeti ilan ettikten sonra yokluk ve sıkıntılarla boğuştuk ama, iktisadi mücadeleden de galip çıktık. Arzu ettiğimiz gibi, gelişmiş ülkeler düzeyine ulaşamadıysak da, varlığımızla dostlara güven, düşmanlara korku saldık. Masum insanlarımız can verdi Böylesine anlamlı muhteşem mücadeleden sonra düşmanlar, tabii ki yine boş durmadı. Bu defa bizi birbirimize düşürmeye çalıştılar. Kendilerinin bir türlü başaramadığı birlik-bütünlüğümüzü gözlerine kestirerek bu defa oyunlarını tezahladılar. Zaman zaman sağ-sol diyerek, bazen de alevi-sünni ayrıştırmacılığına kalkışarak ortak çarpan yürekleri, parçalamaya çalıştılar. Ardından Türk-Kürt tartışması çıkartarak bölmek istediler. İmanlı, ahlaklı ve feleğin çemberinden geçmiş milletimiz, bazen bu oyunlara gelir gibi oldu ise de çabuk toparlandı ve tezgahları bir bir bozdu. Bizi birbirimize düşürmek isteyenleri tanıdı ve hiçbirine fırsat vermedi. İşte böylesine acı tezgahlardan biri de, bundan 11 yıl önce tarihi, kültürü ve tabiatının yanısıra, insanları da çok güzel olan Sivas ve Erzincan'da, böyle bir Temmuz ayında yaşandı. Sivas'a Pir Sultan Abdal'ın heykelini koymak isteyenler, yanına koca bir köpek heykelini de ekleyince fitnecilere gün doğdu! Kardeşlikten nasibini alamayanlar ile bilgisiz ve öfkeli kalabalıklar karşı karşıya kaldı. Neticede Madımak Oteli'nde vatandaşımız diri diri yandı. Bu facianın, daha doğrusu utandırıcı hadisenin üzerinden 3 gün geçti ve 5 Temmuz 1993'te bu defa Erzincan'ınımızda, Kemaliye ilçesine bağlı Başbağlar Köyü'nde masun insanlarımızdan 33'ü katliamda can verdi. Sivas'a misilleme gibi gösterilen ve insanlarımızı karşı karşıya getirmeyi hedefleyen bu acının faillerinden biri, birkaç gün önce itirafta bulundu ve katliamı bölücü PKK'nın yaptığı anlaşıldı. Bu kirli oyunun itirafla dolu perde arkasına da yarın bakalım.
